Η απόφαση του διαζυγίου είναι μια δύσκολη και επίπονη συνθήκη.
Δεν είναι κάτι που ονειρεύεται κανείς όταν ξεκινά να φτιάξει την οικογένειά του, και ασφαλώς γίνεται ακόμα πιο δύσκολη όταν υπάρχουν παιδιά.
Η απόφαση ενός ζευγαριού να μην είναι πλέον μαζί είναι συχνά μια αναπόφευκτη επιλογή ως αποτέλεσμα δυσκολιών που αντιμετωπίζουν στη σχέση τους. Όμως, η απόφαση αυτή μπορεί να αποτελέσει σημαντική ανατροπή της οικογενειακής ζωής καθώς συνεπάγεται με την αλλαγή στη ροή της καθημερινότητας, αλλά και στις ισορροπίες ανάμεσα στις σχέσεις των μελών της.
“Να μιλήσουμε; Πως να το πούμε; Τι να πούμε;” είναι οι πιο συχνές απορίες των γονέων, καθώς κατακλύζονται από αμηχανία, ενοχή και φόβο, στη προσπάθεια τους να προσεγγίσουν το παιδί, να ανακοινώσουν την απόφαση τους και να το προετοιμάσουν για την νέα κατάσταση.
Αρχικά, είναι σημαντικό η ανακοίνωση να γίνει και από τους δύο γονείς, αφού πρώτα έχουν προετοιμαστεί για την επικείμενη αντίδραση του παιδιού. Είναι αναμενόμενο τα παιδιά να κλάψουν, να θυμώσουν, να φωνάξουν, να παρακαλέσουν, να νιώσουν ένοχα και να κάνουν ερωτήσεις. Οι γονείς οφείλουν να «δώσουν φωνή» στα συναισθήματα των παιδιών, να τα καθησυχάσουν και να μην αφήσουν περιθώριο αμφιβολίας για το τι θα ακολουθήσει. Αν δεν πραγματοποιηθεί αυτό, το παιδί θα συνεχίσει να έχει ανασφάλεια και διαρκώς θα επιδιώκει να σμίξουν πάλι οι γονείς του.
Ανάλογα με την ηλικία των παιδιών, οι γονείς καλό είναι να απαντήσουν σε τυχόν ερωτήσεις με σαφήνεια, αποκλείοντας κάθε πιθανότητα να αισθανθούν τα ίδια ένοχα ή υπαίτια του χωρισμού. Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά χρειάζονται μια εξήγηση ως προς το το «γιατί» του χωρισμού, και οφείλουν να είναι ενήμερα για τα σενάρια του μέλλοντος, τις αλλαγές που επίκεινται και το τί σημαίνουν αυτές για τη ζωή και τη σχέση τους με τους γονείς. Ειδικά σε περιπτώσεις που ένα παιδί είναι μάρτυρας εντάσεων ή συγκρούσεων, η εξήγηση θα είναι αυτή που θα το καθησυχάσει. Παρουσιάζοντας ένα παράδειγμα κοντά στα βιώματα του παιδιού, ο γονιός καθιστά την συνθήκη πιο κατανοητή. Για παράδειγμα, όπως εκείνο μαλώνει με φίλους και κάποια στιγμή πιθανόν αποφασίζει να μην κάνει παρέα μαζί τους, το ίδιο συμβαίνει και με τους γονείς του. Συνεχίζουν να νοιάζονται ο ένας για τον άλλον, ωστόσο οι διαφωνίες τους είναι τόσο έντονες, που δε μπορούν πλέον να είναι μαζί. Οι γονείς χωρίζουν, δηλαδή δεν είναι πλέον σύντροφοι, ωστόσο παραμένουν γονείς.
Σε περιπτώσεις πολυμελούς οικογένειας όπου τα παιδιά έχουν διαφορετικές ηλικίες, η ανακοίνωση καλό είναι να γίνεται με τη παρουσία όλων, κι αν χρειαστεί μετέπειτα, να εξηγηθεί αναλυτικότερα στο μεγαλύτερο παιδί. Έτσι, τα παιδιά νιώθουν ότι αυτή η μεγάλη αλλαγή πραγματοποιείται σε ένα πλαίσιο ασφάλειας και σταθερότητας, όπου τους δίνεται η δυνατότητα της μεταξύ τους στήριξης και συμπαράστασης.
Τέλος, οι γονείς οφείλουν να προστατεύσουν το παιδί, να διαχωρίσουν τα προσωπικά τους αρνητικά συναισθήματα και το θυμό που μπορεί να έχουν απέναντι στον σύντροφό τους, έτσι ώστε ο χωρισμός να μην έχει τραυματική εξέλιξη. Θέτοντας τον γονεϊκό ρόλο ως προτεραιότητα και επιδεικνύοντας σεβασμό προς τις ανάγκες του παιδιού, οι γονείς καταφέρνουν να διαχειριστούν πιθανά αντικρουόμενα συναισθήματα, να αποτρέψουν την εμπλοκή του παιδιού στη μεταξύ τους αντιπαλότητα, και να διαμορφώσουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για μια υγιή μετάβαση στο νέο σχήμα της οικογένειας.
Μη ξεχνάμε πως για τα παιδιά είναι σημαντικό να εκτιμούν, να σέβονται, να θαυμάζουν και να αγαπούν και τους δύο γονείς τους. Κάτι τέτοιο, βοηθά στη συναισθηματική τους ανάπτυξη και στη μετέπειτα ανάπτυξη κοινωνικών και ερωτικών σχέσεων.
