Το να μεγαλώνεις ένα παιδί με ΔΕΠΥ σίγουρα δεν είναι εύκολο, αποτελεί μια πρόκληση και θα είναι ένα ταξίδι ζωής με πολλές διακυμάνσεις. Δεν θα είναι λίγες οι φορές που θα συναντήσετε ανυπέρβλητα εμπόδια. Όμως, όπως συμβαίνει με όλα τα θέματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε στη ζωή μας, η γνώση και η ενημέρωση είναι δύναμη. Παρακάτω θα βρείτε χρήσιμες πληροφορίες και πρακτικούς χειρισμούς που θα σας βοηθήσουν να βελτιώσετε τη καθημερινότητα σας, αλλά και να συμβάλλεται στην σωστή διαχείρηση της ζωής του παιδιού σας.
Αρχικά, καλό θα είναι να αναφερθείτε σε έναν ειδικό και να ενημερωθείτε σχετικά με τη διαταραχή, πώς εκφράζεται και πώς να τη διαχειρίζεστε. Με αυτό το τρόπο θα κατανοήσετε καλύτερα γιατί το παιδί σας συμπεριφέρεται διαφορετικά.
Έπειτα, δημιουργείστε ένα υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον, και αν κρίνετε ότι χρειάζεται, μιλήστε ανοιχτά για τη διαταραχή στο στενό σας κύκλο. Είναι σημαντικό να ορίσετε και να εντάξετε τον διάλογο στη σχέση σας με το παιδί, θέτοντας πάντα στο επίκεντρο το πώς νιώθει ή βιώνει συγκεκριμένες καταστάσεις σχετικά με τη διαταραχή.
Απενοχοποιείστε τον εαυτό σας και το παιδί σας. Δε φταίει κανείς για τη διαταραχή. Μη νιώθετε απελπισμένοι ή ηττημένοι. Αντιθέτως, διερευνήστε τις φιλοδοξίες σας και οραματιστείτε το καλύτερο που μπορείτε. Το παιδί σας, όπως και κάθε παιδί, είναι ξεχωριστό, έχει δυνατά προσόντα και χαρακτηριστικά, τα οποία πρέπει να το βοηθήσετε να τα ανακαλύψει, να τα δουλέψει και να τα εκμεταλλευτεί!
Όσο περισσότερο ενθαρρύνετε το παιδί σας, στηρίζοντας το και δείχνοντας του ότι το αγαπάτε όπως είναι, γι’ αυτό που είναι, χωρίς προϋποθέσεις και όρους, τόσο το βοηθάτε να χτίσει την αυτοεκτίμησή του.
Τέλος, είναι σημαντικό να μην κάνετε συγκρίσεις, διακρίσεις και να μη δίνετε έμφαση στον ανταγωνισμό, καθώς το μόνο που θα πετύχετε είναι να απομακρυνθεί το παιδί απο κοντά σας και να τείνει προς την εσωστρέφεια. Για αυτό, όποτε βλέπετε ότι το παιδί δε θέλει να μιλήσει, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε. Μπορείτε να μοιραστείτε τις δικές σας εμπειρίες και συναισθήματα – ευχάριστα ή και δυσάρεστα, δίνοντας του κουράγιο.
Μη ξεχνάτε να είστε χαλαροί. Είναι πιθανό και φυσιολογικό, να νιώσετε ότι το παιδί δεν σας δίνει την απαραίτητη προσοχή, αλλά σας διαβεβαιώνω πως ακούν κάθε σας λέξη. Αυτά τα λόγια, αν είναι ευγενικά και επιμορφωτικά, τότε θα κάνουν τη διαφορά!
